Op  10 jarige leeftijd ben ik op school begonnen met een instrument te bespelen. Ik kreeg toen een bugel waarop ik  maar wat moest gaan oefenen. Op woensdagmiddag na school kregen we dan les van Ap Siebrink in de bank achter de toenmalige winkel van de cooperatie.Na enige tijd kreeg ik les van Johan Dijkerman, een buurman van ons. Ik had toen een trompet gekregen. Die trompet was natuurlijk niet al te best. Was je net een oefening aan het blazen, ging er altijd wel een ventiel vastzitten. Op een keer kwam ik bij Wim Bouwmeester thuis en die had een trommel. Toen ik daar een middag op geslagen had toen wist ik het “dat blazen is niks voor mij” dus einde blaascarrieere.De instucteur van de drumband,Henk Simmelink heeft ons de technieken van het slagwerk bijgebracht. Toen het orkest zoekende was voor een paukenist en een trommelslager, was het Simmelink die zei,dat kunnen jullie wel. Ik kreeg de kleine trom en Wim Bouwmeester de pauken. Jaren later moest er natuurlijk een drumstel komen. Dit heb ik altijd met plezier gedaan. Ondertussen ben ik al 51 jaar lid van SDG. Maar als slagwerker ben je natuurlijk afhankelijk van de blazers. Als er tijdens de repetities een goede bezetting aanwezig is , speel je het makkelijkst. Maar als er een halve bezetting is dan denk ik af en toe van “wat is dit nou weer van een nummer”. Dus voor ons is het het prettigst als iedereen aanwezig is, zeker de laatste repetities voor een concert of een ander optreden. In het dagelijks leven run ik samen met Rietje ons garagebedrijf met tankstation en wasserette aan de lochemseweg. Mijn hobbies zijn motorrijden en tennissen en natuurlijk de muziek.

Tot zover mijn memmoires bij SDG.

Ik zet de lessenaar nu neer bij Roelof Pelgrum.

Groeten Henk Slettenhaar